του Γιάννη Αθανασιάδη*
Μόλις παρακολούθησα το προεκλογικό σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές. Το οποίο μας προβληματίζει με τις πέντε παρακάτω διαπιστώσεις.
«Τα φάρμακα μας εξαντλήθηκαν .
Τα χρήματα μας χάθηκαν.
Οι επιχειρήσεις μας έκλεισαν.
Τα παιδιά μας μετανάστευσαν
Η φωνή μας σίγησε. (Με εικόνα του σήματος της ΕΡΤ)
Ψηφίζουμε *25 Μαΐου* και φεύγουν.
ΣΥΡΙΖΑ-Η Ελλάδα δείχνει τον δρόμο
Πρώτη φορά αριστερά-European LEFT».
Πρέπει να παραδεχτώ ότι με άγγιξε το περιεχόμενο και η όμορφη μουσική του Αλκίνοου, δημιουργώντας μου μια γλυκιά ελπίδα πως μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα.
Όμως στην συνεχεία προσπάθησα να δω πόσο εκπροσωπούν την λογική της
«αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ», οι εύστοχες διαπιστώσεις του βίντεο, και εξηγούμαι.
Στην πρώτη διαπίστωση ότι «τα φάρμακα μας εξαντλήθηκαν» αναρωτήθηκα αν τελικά το πρόβλημα τελειώνει με την επάρκεια των φαρμάκων η είναι γενικότερο πρόβλημα ιδιωτικοποίησης της υγείας και ξεπουλήματος των ασφαλιστικών ταμείων; Και γιατί η διαπίστωση εστιάζεται στο έλασσον και αποφεύγει να τοποθετηθεί ως προς το μείζον πρόβλημα της υγείας?
Στη δεύτερη σωστή διαπίστωση ότι «τα χρήματα μας χάθηκαν» , πως τοποθετείται ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ, όταν γνωρίζουμε ότι το στέγνωμα της οικονομίας οφείλεται στις δανειακές συμβάσεις και στην αδυναμία να εκδώσουμε εθνικό κρατικό νόμισμα, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούμε το χρεόγραφο που λέγεται ευρώ και το οποίο διαχειρίζεται η ΕΚΤ? Είναι γνωστές οι τοποθετήσεις της ηγεσίας του ότι «Μόνο το 5% του χρέους είναι απεχθές» (Σταθάκης), «Εμείς δεν είμαστε μπαταχτσήδες» (Τσίπρας). Άρα πλήρωνε η ψόφα, ταλαίπωρε Έλληνα, τα κερατιάτικα των κλεπτοκρατών και των τοκογλύφων.
Στην τρίτη διαπίστωση το ότι «έκλεισαν οι επιχειρήσεις», πόσο αντιφατικό είναι με τα συνθήματα που ακούγονται στις πορείες του ΣΥΡΙΖΑ «πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών»; Εκτός αν αναφέρεται στις αριστερες επιχειρησεις, και στα αριστερά αφεντικά!
Στην τέταρτη διαπίστωση ότι «τα παιδιά μας μετανάστευσαν», πόσο σωστή διαπίστωση είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ;
Μετανάστευσαν από πού αγαπητοί συναγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ;
Για να μην είσαι μετανάστης πρέπει να έχεις πατρίδα από την οποία εξαναγκάζεσαι να μεταναστεύσεις και δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ, η πατρίδα είναι λέξη ταμπού.
Η Πέμπτη διαπίστωση «Η φωνή μας σίγησε» (με την εικόνα της ΕΡΤ), με όλο τον σεβασμό μου ακούγεται υποκριτική. Διότι όταν έπεσε το μαύρο στην ΕΡΤ , μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν παρέλαση στις κάμερες δίνοντας συνεντεύξεις, στο πιο συντηρητικό κομμάτι των δημοσιογράφων, που υποκριτικά διαχειρίζονταν την πληροφόρηση του κόσμου , μέχρι να μεταπηδήσουν στην ΔΤ , πνίγοντας τις φωνές για λειτουργική κατάληψη και αυτοδιαχείριση, του ΕΠαΜ και των άλλων λαϊκών κινημάτων.
Μετά από αυτά τις σκέψεις, με θλίψη διαπίστωσα ότι τελικά η υποκρισία και ο παλαιοκομματισμός δεν τέλειωσε στο « λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ και τα «Ζάππεια» του Σαμαρά.
Και αυτή τη φορά ο λαός δεν πρέπει να την ξαναπατήσει ακόμα κι αν αφόρα στις ευρωεκλογές.
Όπως λέει και η παροιμία «μια του κλέφτη δυο του κλέφτη …..»
*Ο Γιάννης Αθανασιάδης είναι συντονιστής του Οργανωτικού γραφείου του Ε.Πα.Μ.
Μόλις παρακολούθησα το προεκλογικό σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές. Το οποίο μας προβληματίζει με τις πέντε παρακάτω διαπιστώσεις.
«Τα φάρμακα μας εξαντλήθηκαν .
Τα χρήματα μας χάθηκαν.
Οι επιχειρήσεις μας έκλεισαν.
Τα παιδιά μας μετανάστευσαν
Η φωνή μας σίγησε. (Με εικόνα του σήματος της ΕΡΤ)
Ψηφίζουμε *25 Μαΐου* και φεύγουν.
ΣΥΡΙΖΑ-Η Ελλάδα δείχνει τον δρόμο
Πρώτη φορά αριστερά-European LEFT».
Πρέπει να παραδεχτώ ότι με άγγιξε το περιεχόμενο και η όμορφη μουσική του Αλκίνοου, δημιουργώντας μου μια γλυκιά ελπίδα πως μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα.
Όμως στην συνεχεία προσπάθησα να δω πόσο εκπροσωπούν την λογική της
«αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ», οι εύστοχες διαπιστώσεις του βίντεο, και εξηγούμαι.
Στην πρώτη διαπίστωση ότι «τα φάρμακα μας εξαντλήθηκαν» αναρωτήθηκα αν τελικά το πρόβλημα τελειώνει με την επάρκεια των φαρμάκων η είναι γενικότερο πρόβλημα ιδιωτικοποίησης της υγείας και ξεπουλήματος των ασφαλιστικών ταμείων; Και γιατί η διαπίστωση εστιάζεται στο έλασσον και αποφεύγει να τοποθετηθεί ως προς το μείζον πρόβλημα της υγείας?
Στη δεύτερη σωστή διαπίστωση ότι «τα χρήματα μας χάθηκαν» , πως τοποθετείται ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ, όταν γνωρίζουμε ότι το στέγνωμα της οικονομίας οφείλεται στις δανειακές συμβάσεις και στην αδυναμία να εκδώσουμε εθνικό κρατικό νόμισμα, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούμε το χρεόγραφο που λέγεται ευρώ και το οποίο διαχειρίζεται η ΕΚΤ? Είναι γνωστές οι τοποθετήσεις της ηγεσίας του ότι «Μόνο το 5% του χρέους είναι απεχθές» (Σταθάκης), «Εμείς δεν είμαστε μπαταχτσήδες» (Τσίπρας). Άρα πλήρωνε η ψόφα, ταλαίπωρε Έλληνα, τα κερατιάτικα των κλεπτοκρατών και των τοκογλύφων.
Στην τρίτη διαπίστωση το ότι «έκλεισαν οι επιχειρήσεις», πόσο αντιφατικό είναι με τα συνθήματα που ακούγονται στις πορείες του ΣΥΡΙΖΑ «πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών»; Εκτός αν αναφέρεται στις αριστερες επιχειρησεις, και στα αριστερά αφεντικά!
Στην τέταρτη διαπίστωση ότι «τα παιδιά μας μετανάστευσαν», πόσο σωστή διαπίστωση είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ;
Μετανάστευσαν από πού αγαπητοί συναγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ;
Για να μην είσαι μετανάστης πρέπει να έχεις πατρίδα από την οποία εξαναγκάζεσαι να μεταναστεύσεις και δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ, η πατρίδα είναι λέξη ταμπού.
Η Πέμπτη διαπίστωση «Η φωνή μας σίγησε» (με την εικόνα της ΕΡΤ), με όλο τον σεβασμό μου ακούγεται υποκριτική. Διότι όταν έπεσε το μαύρο στην ΕΡΤ , μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν παρέλαση στις κάμερες δίνοντας συνεντεύξεις, στο πιο συντηρητικό κομμάτι των δημοσιογράφων, που υποκριτικά διαχειρίζονταν την πληροφόρηση του κόσμου , μέχρι να μεταπηδήσουν στην ΔΤ , πνίγοντας τις φωνές για λειτουργική κατάληψη και αυτοδιαχείριση, του ΕΠαΜ και των άλλων λαϊκών κινημάτων.
Μετά από αυτά τις σκέψεις, με θλίψη διαπίστωσα ότι τελικά η υποκρισία και ο παλαιοκομματισμός δεν τέλειωσε στο « λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ και τα «Ζάππεια» του Σαμαρά.
Και αυτή τη φορά ο λαός δεν πρέπει να την ξαναπατήσει ακόμα κι αν αφόρα στις ευρωεκλογές.
Όπως λέει και η παροιμία «μια του κλέφτη δυο του κλέφτη …..»
*Ο Γιάννης Αθανασιάδης είναι συντονιστής του Οργανωτικού γραφείου του Ε.Πα.Μ.