Ο Σαμαράς καθυστέρησε τις εκλογές, τώρα κινδυνεύει να μην λάβει καν μέρος στις εκλογές…

του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Μάλλον καλά τα έλεγα: αν οι γενικές εκλογές δεν γίνουν εγκαίρως, σχεδόν ταυτόχρονα με τις γερμανικές, θα διεξαχθούν λίγο αργότερα χωρίς τον κ. Σαμαρά.

Μα υπάρχει ζήτημα εκλογών μετά τον νέο εξευτελισμό του Πολιτεύματος στο σύνολό του και όχι απλώς του Κοινοβουλευτισμού, με τον ίδιον τον πρωθυπουργό στο πρώτο πλάνο; Ε, όχι και στο πρώτο πλάνο! Εδώ βιώνουμε την φαιδρή επιχείρηση της Διαπλοκής να τον καλύψει, εμφανίζοντάς τον ως θύμα του παρακρατικού και  πανίσχυρου με τις δικές του πλάτες, Γενικού Γραμματέα της κυβέρνησης, αντί για αδίστακτο κυβερνήτη που μετέρχεται παρακρατικές μεθόδους διακυβέρνησης ο ίδιος!

Όχι, δεν υπάρχει ζήτημα εκλογών εάν ο κ. Σαμαράς παραιτηθεί, σου λένε τώρα οι «δημοκράτες» όχι μόνον της κρατικοδίαιτης και κλεπτοκρατικής ή πλουτοκρατικής κεντροδεξιάς, αλλά ασφαλώς και οι καιροσκόποι «δημοκράτες» της κεντροαριστεράς που συγκυβερνούν...
και συναγωνιούν με τους πρώτους! Αυτή η εξευτελισμένη και αποδιοργανωμένη Βουλή, που προέκυψε μετά από την κατάδηλη παραπλάνηση περί «πολιτικής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας» και την διαβεβαίωση πως δεν θα ελαμβάνοντο επιπρόσθετα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης, θα μπορούσε να δώσει νέα κυβέρνηση με νέο πρωθυπουργό, αρκεί ο κ. Σαμαράς να κινηθεί με σωφροσύνη και ανιδιοτέλεια και μας… αδειάσει την γωνιά, λένε τώρα όσοι μέχρι χθες επένδυαν την ύπαρξή τους σε αυτόν ακριβώς! Μια τέτοια κυβέρνηση θα μπορούσε να τύχει ευρύτερης υποστήριξης, λένε όσοι θεωρούν τον ελληνικό Κοινοβουλευτισμό ένα άθλιο σύστημα συντήρησης μιας πελατειακής ηγεμονίας, που από την μια να μπορεί να πτωχεύει το κράτος και να φτωχοποιεί την κοινωνία, προσβάλλοντας  με κάθε της απόφαση τους δημοκρατικούς θεσμούς, ενώ από την άλλη να είναι η ίδια που με μοναδικότητα και αυθεντικότητα διεκδικεί το δικαίωμα να ξανακτίσει αυτό που γκρέμισε, ανασταίνοντας ταυτόχρονα αυτούς που σκότωσε!

Πρόκειται πράγματι για μοναδική παραδοξότητα στα ιστορικά χρονικά, αλλά ποιος νοιάζεται; Αφού - σου λένε - υπάρχει η ΔΗΜΑΡ και κάμποσες εφεδρείες από ανεξάρτητους βουλευτές για να συνδράμουν στην σταθερότητα του καθεστώτος, που μετατρέπεται καθημερινά σε πραξικοπηματικό και αστυνομικό για να περισωθεί. Άλλωστε, ότι θα μπορούσε να εμφανιστεί σαν νόμιμο είναι και πολιτικώς ηθικό, σου λένε οι ίδιοι σήμερα, όπως σου λέγανε και χθες! Πρόκειται για κυρίους και κυρίες που εμφανίζονται να ενδιαφέρονται για την ουσία και όχι την διαδικασία! Και η ουσία είναι μια και μοναδική: πώς με πρόστυχες και στα όρια του Συντάγματος διαδικασίες, συστέλλοντας ή διαστέλλοντας τις ίδιες ακριβώς διατάξεις του κοινού ή συντακτικού νομοθέτη, να παραμείνουμε στα πράγμα, μια και η εξουσία είναι αυτοσκοπός μας, το μοναδικό πράγμα που προσδίδει ουσία στην ύπαρξή μας.

Για κάποιους αυτό είναι ο ορισμός της ανηθικότητας και για κάποιους σαν εμένα, αυτό αποκαλείται πολιτική χυδαιότητα, αλλά δεν έχει σημασία, καθώς εμείς δεν κατανοούμε την υπέρτατη ανάγκη της πολιτικής σταθερότητας με τους όρους του ελληνικού καθεστώτος! Δεν κατανοούμε το αυτονόητο για αυτούς: πως ο σκοπός της σταθερότητας του καθεστώτος της ρεμούλας, της διαπλοκής και της ακροδεξιάς εκτροπής, αγιάζει τα κοινοβουλευτικά μέσα επίτευξής του!

Αυτοί που σήμερα συμβουλεύουν φιλικά τον Αντώνη Σαμαρά να παραιτηθεί για να μην οδηγηθούμε σε καταστροφικές - για τους ίδιους προφανώς – βουλευτικές εκλογές, είναι οι ίδιοι που μόλις χθες αναρωτιόντουσαν: Είναι σωστό να προκηρυχτούν εθνικές εκλογές; Όχι, ασφαλώς, απαντούσαν οι ίδιοι: αφού η Μέρκελ ψηφίζει Σαμαρά, οι δανειστές μας και η Διαπλοκή επίσης, γιατί να γίνουν εκλογές τώρα που… απογειωνόμαστε εκ νέου;

Αφού ο κ. Σαμαράς χαίρει της εκτιμήσεως της τρόικας και της Διαπλοκής, η σταθερότητα της τρόικας, της Διαπλοκής και του ελληνικού καθεστώτος που πτώχευσε την χώρα και φτωχοποιεί τους έλληνες είναι διασφαλισμένη! Άρα, οι εκλογές είναι όχι μόνον περιττές αλλά και επιζήμιες, διότι θα μπορούσαν να κλονίσουν την σταθερότητα των συγκεκριμένων παραγόντων της κρίσης και να παρεμποδίσουν την απογείωση! Άλλωστε εκτός από τα κυβερνητικά κόμματα και τους περισσότερους ανεξαρτητοποιημένους βουλευτές, ούτε η Δημοκρατική Αριστερά κρίνει πως υπάρχει ζήτημα πολιτικής νομιμοποίησης των κυβερνητικών αποφάσεων, ούτε το ΚΚΕ. Για την πρώτη η σταθερότητα της κυβέρνησης Σαμαρά μέχρι χθες ήταν ζωτικής σημασίας - για το εθνικό συμφέρον ασφαλώς και όχι τους ίδιους προσωπικώς - ενώ για το δεύτερο αδιάφορο, αν όχι το πλέον έντιμο. Αφού αν ήταν με τις εκλογές να θιγεί ο καπιταλισμός θα τις είχαν καταργήσει! Η διαδικασία των βουλευτικών εκλογών ενισχύει τον καπιταλισμό και άρα είναι κακό πράγμα - αν και την ηγεσία του ΚΚΕ δεν την φοβίζουν οι εκλογές! Αν είναι να ‘ρθουν θε να ‘ρθουν, αλλιώς ας προσπεράσουν, δεν ωφελεί τον προλετάριο να καρτερά όρθιος στην πόρτα του καπιταλιστικού οίκου ανοχής! Άλλωστε το ΚΚΕ είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει και αυτή την καπιταλιστική απειλή των εκλογών, η οποία έχει νέο όνομα: ΣΥΡΙΖΑ!

Η ΔΗΜΑΡ ήταν τελικά το ΛΑΟΣ από αριστερά σε όλα του και με τα όλα του, το ΚΚΕ γιατί να είναι το χειρότερο ίσως πολιτικώς/ηθικώς ΚΚΕ της ιστορίας του, δίχως μάλιστα την δικαιολογία της δορυφοροποίησης του από την Μόσχα; Διότι το γαρ πολύ του έρωτος, με τα θρησκευτικά του λενινιστικού ολοκληρωτισμού, γεννά παραφροσύνη, ή επειδή η ηγεσία του έμαθε να μισεί τους συντρόφους της που ξεπόρτισαν, περισσότερο από τον αναφερόμενο ταξικό εχθρό; Όπως και να ‘χει, το ζήτημα πλέον ξεφεύγει μάλλον από την πολιτική κοινωνιολογία και άπτεται σχεδόν αποκλειστικά της πολιτικής ψυχολογίας. Σημασία έχει πως η ΔΗΜΑΡ θα διαλυθεί όπως το ΠΑΣΟΚ, ενώ το ΚΚΕ απορρίπτοντας την μεταρρύθμιση εν όψει της επανάστασης, οδηγεί τον εαυτό του εκτός του Κοινοβουλευτισμού, τον οποίον πλέον σνομπάρει σε βαθμό που μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει ποτέ - από τη στιγμή τουλάχιστον που εντάχτηκε οργανικά σε αυτόν. Αυτό δεν είναι λάθος τακτική, είναι μια στρατηγική «όλα ή τίποτα» που δεν σηκώνει μπλόφα. Άρα, μάλλον η ηγεσία του ΚΚΕ αποφάσισε να διακινδυνεύσει να βρεθεί στο «τίποτα». Και τι έγινε, έτσι λυτρώνεται ο επαναστάτης από το αμάρτημα του κοινοβουλευτισμού, και ξεκινά από την αρχή! Σύμφωνοι, είναι και αυτό μια επιλογή, αρκεί να είναι κομμουνιστική και όχι σταλινική για να εμφορείται από ηθική/αρετή: αρκεί να μην φορτώσεις στη συνέχεια στον ΣΥΡΙΖΑ την δική σου επιλογή που σε περιθωριοποιεί κοινοβουλευτικά. Και όμως θα το κάνεις… επειδή για όλα φταίει ο καπιταλισμός!

Αυτός ο άτιμος ο καπιταλισμός φταίει επίσης που ο αρεοπαγίτης Φώτης Καϊμενάκης διορίστηκε νέος γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, στη θέση του Παναγιώτη Μπαλτάκου, για να παρεμβαίνει προφανώς με κύρος στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και όχι να σχολιάζει συμπλεγματικά και ζηλόφθονα την παρέμβαση αρμοδίων υπουργών, υπό τις πιέσεις του πρωθυπουργού! Λοιπόν η κίνηση σωτηρίας του κ. Σαμαρά είναι σοφή: αφού η κυβέρνησή του πιάστηκε να κατευθύνει την δικαιοσύνη για την χειραγώγηση της ακροδεξιάς ψήφου, τώρα η διαδικασία απλοποιείται και ορθολογικοποιείται με την καθετοποίηση των αποφάσεων, δίχως τριγωνικές σχέσεις και τον κίνδυνο σκανδαλιστικών, παράνομων μαγνητοσκοπήσεων ιδιωτικών εξομολογήσεων αξιωματούχων της κυβέρνησης!!! Για πολλά φταίει ο καπιταλισμός και η δημοκρατία, αλλά στην Ελλάδα φτάσαμε δεξιοί και αριστεροί αδιακρίτως να χρησιμοποιούν τον καπιταλισμό για να δικαιολογήσουν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν ηγητόρων, των οποίων  η ολοκληρωτική, αυταρχική και αυτοκρατορική ιδιοσυγκρασία δεν αντέχει την ηθική της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Μέγα ατόπημα, αγαπητέ αναγνώστη, υπήρξε η καθυστέρηση της διεξαγωγής νέων βουλευτικών εκλογών. Αυτές και μόνον αυτές θα μπορούσαν να προσφέρουν σταθερότητα στην διευρυνόμενη για την κοινωνία κρίση, αλλά προφανώς για άλλης μορφής σταθερότητα ενδιαφέρεται το ελληνικό καθεστώς…