Ο κακός ο λύκος

του Καρτέσιου


Μακάρι αυτόν τον εκβιασμό με το λόμπι της δραχμής να τον χρησιμοποιούσαν μόνο παρακυβερνητικές ιστοσελίδες ή φιλοκυβερνητικές εφημερίδες. Δυστυχώς όμως στον ίδιο εκβιασμό είχαν προχωρήσει επίσημα ο πρωθυπουργός της χώρας και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Διαβάζαμε, λοιπόν, στις παρακυβερνητικές ιστοσελίδες «Είναι γνωστό ότι υπάρχει το λόμπι της δραχμής… Εντός και εκτός Ελλάδος, εντός και εκτός ευρωζώνης, εντός και εκτός Ευρώπης, επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα στρώνουν το χαλί στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ! Και κάνουν ό,τι μπορούν για να μας οδηγήσουν εθελοντικά σε αυτήν την κρεμάλα!».

Και για να μη μας μείνουν απορίες, ερχόταν οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες να
εξηγήσουν τι επιδίωκε αυτό το λόμπι: «Παντού γίνονται απάτες. Από τη μερίδα αυτή της επιχειρηματικής τάξης του “γλυκού νερού” κάποιοι που βρέθηκαν να χρωστάνε στις τράπεζες περισσότερα απ’ όσα αξίζει η περιουσία τους ονειρεύονται και επιδιώκουν την επιστροφή στη δραχμή.

Με τον τρόπο αυτό υπολογίζουν πως τα χρέη τους θα μηδενιστούν και οι ίδιοι θα καταφέρουν μέσω των διασυνδέσεων να συνεχίσουν να πλουτίζουν σε βάρος του συνόλου. Το να πλουτίζει κάποιος δεν είναι κακό, αρκεί να πλουτίζει παράγοντας περισσότερο πλούτο από όσο καταναλώνει. Αν καταναλώνει περισσότερο από όσο παράγει τότε παρασιτεί σε βάρος της κοινωνίας… Αυτή είναι η διαφορά μετά επιχειρηματικότητας και κρατικοδιαιτισμού».

Υποτίθεται, λοιπόν, σύμφωνα πάντα με τον εκβιασμό, ότι αν δεν επικρατούσε το λόμπι της δραχμής, θα σταματούσαν τα φαινόμενα κρατικοδιαιτισμού, θα ενισχυόταν η υγιής επιχειρηματικότητα και οι μεγάλοι οφειλέτες των τραπεζών θα πλήρωναν τα δάνειά τους. Και τελικά δεν επικράτησε. Όμως πώς είναι δυνατόν εντός ευρώ να διορίζεται πρόεδρος στη Eurobank κάποιος που τη φέσωσε με 10 εκ. ευρώ; Πώς γίνεται επί ευρώ να διαγράφονται από τις υποχρεώσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τα δάνειά τους και να μεταφέρονται πάνω μας; Πώς συμβαίνει επί ευρώ να αγοράζεται ο ΟΠΑΠ αποκλειστικά με δανεικά από τράπεζες; Δηλαδή τι χειρότερο θα συνέβαινε στον τομέα του κρατικοδιαιτισμού αν επικρατούσε το λόμπι της δραχμής;

Εκβίαζε ο Αντώνης Σαμαράς: «Υπάρχει και το “λόμπι της δραχμής” που αυτό επιδιώκει! Για να λεηλατήσουν τη χώρα κανονικά, στη συνέχεια» και έτρεχε ο μονίμως δεύτερος Βαγγέλης Βενιζέλος να εξηγήσει τον εκβιασμό: «Δείτε ποιοι έχουν βγάλει τα λεφτά τους έξω, ποιοι είχαν από πριν πολλά λεφτά στο εξωτερικό και θα ήταν πολύ ευχαριστημένοι αν αγόραζαν φθηνά δημόσια περιουσία και πολλές ιδιωτικές περιουσίες με μία κατοχική δραχμή».

Δηλαδή πόσο φτηνότερα θα αγόραζε ο Λάτσης τις μαρίνες και το Ελληνικό; Πόσο μεγαλύτερα δώρα θα έπαιρναν οι παραχωρησιούχοι των εθνικών οδών; Πόσο φτηνότερα θα δινόταν η Εγνατία Οδός; Πόσο φτηνότερα θα αγόραζε η Cosco; Πόσο περισσότερο θα έπεφταν οι τιμές των ιδιωτικών περιουσιών, δηλαδή των κατοικιών; Πόσο φτηνότερα θα πουλιόταν ο ΟΠΑΠ, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια;

Όλη αυτή η καθημερινότητα του ξεπουλήματος, της λαμογιάς και της εξυπηρέτησης μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων που τόσο εύκολα αποδεχθήκαμε και συνηθίσαμε, ένα μόνο πράγμα δείχνει. Ότι το μόνο σίγουρο είναι πως υπήρχε και υπάρχει το λόμπι του ευρώ. Κανείς δεν απέδειξε ότι υπήρχε ο κακός λύκος του «λόμπι της δραχμής». Ήταν ίσως ο εχθρός που χρειαζόταν η Τρόικα και τον ανακάλυψαν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος για να μπορούν να τρομάζουν εύπιστους ψηφοφόρους, απειλώντας τους ότι αν δε δεχθούν να ξεπουληθούν ως σκλάβοι με ευρώ, θα έρθει η δραχμή και θα τους ξεπουλήσει ακόμη φθηνότερα. Και το κόλπο για ακόμη μια φορά έπιασε.